Chciwi są nieuleczalni

Uzależniają się od czegokolwiek bądż łatwiej niż inni , a świat traktują jak zastawiony stół/łup albo darmowy obiad.Nie stosują się do zasady Alberta Einsteina, by wszystko robić najprościej jak to tylko możliwe.Wszystko raczej robią prościej.
Przeważnie należą do pierwszego i drugiego pokolenia ludzi z awansu cywilizacyjnego i dlatego...
Szerzej o obyczajach nowobogackich będzie niewątpliwie, ale teraz o uśmiechniętym geodecie,czyli o Janie O.
-Ty , synku-nasze pole, cośmy je sprzedali za bezcen, by kupić pół bliżniaka w Mieście- odbierzesz sobie od miastowych.I dla każdego jakiś dom, najlepiej dwa...-rzekła mamusia, gdy w 1979r.wybierali się w pięć osób do nowego świata.
Do młodszego syna rzekł ojciec, by handlował tym,czego nie ma wcale i handlował, bo miał dobry przykład mamusi.
Trzeci syn był nieposłuszny zupełnie i trzeba było go uznać za wyrodnego.Nic tylko czytał książki i nawet nikomu porządnie przyłożyć nie potrafił, gdy trzeba było.A było trzeba bronić mamusi i tatusia, bo nieustannie wchodzili w kolizję.A to z miastowymi, a to z prawem, a to znów z urzędami, których przesadnie nie szanowali.No bo co taki urząd może mieć do ich własności, która jest święta i nie zna żadnych granic?
Idealnie na granicy z trzema sąsiadami wybudowali budynek od ściany do ściany, czyny na szerokości 18 metrów, bo więcej się nijak nie dało.Sąsiedzi protestowali i na  to,co postawili.Że bez zezwolenia i pod ich oknami, ale głupio im się zrobiło, gdy geodeta został nagle szychą w Mieście.Już po 2-3 latach "mógł wszystko" i rozpoczęty budynek wykończył  nocą w stanie wojennym.Sąsiedzi rankiem trochę się zdziwili,że zmienił im się krajobraz pod oknami, ale to dopiero był początek sukcesów "pomnika rodziny O." i pasma sukcesów "wojennych".
Rodzina poszła za ciosem i z jednej nieruchomości stanowiącej działkę o powierzchni 530 m2 zrobiła dwie .Nikt sprzeciwić się nie mógł, bo nikt nie wiedział ,że to jest możliwe i że stało się faktem.Gdy geodeta sprzedał dwie nieruchomości zamiast jednej- na działce zrobił się tłok.Sąsiedzi starali się zliczyć szczęściarzy, którzy zakupili nieruchomość i nijak nie mogli.Za to coraz częściej dały się słyszeć awantury.O wady prawne i o wady podstępnie ukryte szło, ale przede wszystkim o to jak na placu ok.200 m2 ma się pomieścić 14 osób.Ktoś musiał kierować ruchem i tej ciężkiej roboty podjęły się dwie współwłaścicielki samowoli budowlanej.Było głośno i policja interweniowała często...
Tymczasem geodeta dzielił inne już  działki i rodzinie przydzielił te najlepsze w pobliżu kościoła w budowie, bo Miasto całe było w budowie.
Potem powstawały domy piętrowe i osobne,nie- wspólne  nie- rodzinne.Sąsiedzi liczyli , ale nie nadążali. Gdy w 1997 roku zapytałam mamusię Jana O., gdzie mieszka, wskazała na pięć domów, ale zgody nie było w tym temacie.Była duma mamusi,że synkom dzieje się dobrze.Gorzej działo się zwykle sąsiadom synków, ale o tym jutro.