Władza czyni głupim

-tak myślimy/mówimy albo po prostu i zwyczajnie cytujemy geniusza filozofii-Fryderyka Nietzschego.
Jego język jest już od dawna nasz i nawet nie zdajemy sobie sprawy jak często go cytujemy.Gdy mówimy,że człowiek jest najlepszym drapieżnikiem też cytujemy filozofa, który przyznawał się do polskich korzeni zw swadą:"Jam szlachcic polski", a potem...
Od  osławionego spotkania człowieka wrażliwego na krzywdę i władzę - z koniem było tylko gorzej i gorzej, w końcu Nietzsche ogłasza, iż BÓG UMARŁ.
Nikt nigdy nie widział, by Bóg jakiś umarł, bo bogowie mieli obyczaj rodzenia się z dziewicy, a gdy umierali, to zaraz po trzech dniach zmartwychwstawali.
Tak było niemal ze wszystkimi bogami mitologii i filozof uważał początkowo, iż tak będzie też z jego bóstwem.Ale tak nie było.
Czy był człowiekiem wojowniczym- oceńmy to sami po scence spotkania z koniem.Podobno zaraz potem , gdy w Italii bronił konia przed przemocą kata -wożnicy napisał tak:"W warunkach pokojowych człowiek wojowniczy atakuje samego siebie".
No nie wiem.
Nietzschego postanowiłam nie lubić, starannie omijać jego filozofię i nie przejmować się tym,że  akurat jemu  BÓG UMARŁ.Postanowiłam tak dlatego,że wyklucza  kobiety.W sposób , który w żaden sposób nie współbrzmi z całą jego filozofią, a w szczególności z dziecięcym naśladowaniem Jezusa.
Nietzschego nie lubić się nie da, dlatego poddaję się.
Nie może być inaczej, bo gdy filozof spotyka się z koniem- jednocześnie trafia mnie prosto w serce.
Wyobrażmy sobie władzę bezwzględnego i okrutnego oprawcy konia i konika gniadego, który ciągnie załadowany wóz pod górę, pada pod ciężarem, jęczy, parska, podnosi się i znów pada...
Wyobrażmy sobie,że Nietzsche widzi tylko ofiarę katowania, a kata jakby wcale nie.Solidaryzuje się z cierpiącym koniem, chwyta go za szyję, wzywa swojego BOGA, bo chyba wówczas jeszcze nie umarł( choć pewności nie mam żadnej).
Wyobrażmy sobie,że krzyczy tak głośno jak tylko potrafi.A potrafi zwykle robić wszystko całym sobą, nigdy połowicznie, na pół gwizdka.
I ten jego krzyk z roku 1888 ( chyba dokładnie nikt nie wie) teraz właśnie wciąż na mnie działa.I skłania ku temu samemu, ku czemu skłonny był ten niemiecki filozof, profesor filologii klasycznej.
Skłania przede wszystkim do należnego władzy/przemocy-  odniesienia, do przewartościowania wszystkich wartości...
Skłania do prostej konstatacji,że gdy człowiek ma kawałek własnego nosa, o który warto dbać- to o ten swój kawałek dba, a nie zabiega o to, by dbać akurat o nos sąsiada, albo jego kawałek podłogi.
Polityk ma inne skłonności i zamiast o swój kawałek podłogi...
Nie wiem, czy można jakoś zmierzyć strach roległy filozofa przed kobietami.
Bał się ich nawet we śnie:" Czyż nie lepiej dostać się w ręce mordercy niż do snów namiętnej kobiety?"
Bał się namiętności bardziej czy mniej niż władzy? Nie wiadomo.Wiadomo tylko tyle,że NIGDY nie pozwolił sobie na seks.Uważał,że w ten sposób naśladuje Jezusa, ponieważ uważał jakimś dziwnym sposobem,że Jezus jest aseksualny...
Dla filozofa "Wszystko w kobiecie jest zagadką...", a "Prawda nie ma żadnych bogów ponad sobą.Wiara w prawdę zaczyna się od zwątpienia we wszystkie prawdy, w które się uprzednio wierzyło".
Nie ma prawda żadnych bogów ponad sobą, ale czy władcy świata i okolic o tym wiedzą?!Oby dowiedzieli się o tym najszybciej jak to tylko jest możliwe.AMEN.