Po expose

czujemy radość i dumę.A wystąpienie premiera Donalda Tuska nam tej radości ani dumy nie zmąciło, bo nie mogło zmącić.

Adam i Zosia w Chicago wysłuchali expose posła Janusza Palikota i są gotowi rozważać powrót do Polski.

-To nas obchodzi, mamo, wydzwaniali wczoraj do Eli  po pięć razy każdy, by

ustalać gdzie są pieniądze dla głodnych brzuszków i praca dla ludzi wykształconych.Jak edukacja może w Smutnym Kraju odbić od dna i czy Zosia ma szanse prowadzić galerię sztuki, jeśli nastąpi regulacja stosunków  ludzi z biurokratami.Najważniejsze, czy już teraz rząd dostrzeże konieczność pracy nad czterema warunkami postępu , czy trzeba będzie czekać rok, dwa albo cztery.

-Poseł Palikot jedynie naszkicował przyczyny naszej biedy i sposoby wyjścia z niej...-zeznawałam w rozmowie z Zosią i gasiłam nieco zapał własny , a także wszystkich innych.Nie pomogło.Poderwał nas swoim expose i nie ma przeproś.Ruszamy do pracy z kopyta, by ludzie mogli żyć w swoim własnym kraju bez przemocy, biedy i strachu.
Po swojemu liczymy żródła,skąd brać pieniądze i wspomożemy w tym liczeniu Posła, choć wie lepiej i wie wszystko, skoro potencjał Polaków pragnie uruchomić.
Panie Pośle, on -potencjał ludzki-jest większy niż dziś o tym myślimy, bo dziś myślimy jeszcze po staremu.Wystarczy,że ANOMIA stanie się przedmiotem analiz, rozmów i podstawą liczenia strat, jakie nieustannie ponosimy.
Oni wrócą, do nas ,do Polski, do Pana i pomogą.

Uderzenie poniżej pasa przez  Premiera powoli mija .Przygotowani jesteśmy,że swe zachowawcze rządy partyjne będzie mógł forsować rok, dwa ale nie dłużej.
W końcu i tak rozwinie Pan i uzasadni swoje expose, a my będziemy już gotowi, by Pana wesprzeć i pomagać.
Tymczasem życzymy powodzenia w służbie Ojczyżnie . Panu i  Ruchowi.
Sądząc po minach posłów, być może pojęli o czym Pan mówił...Amen.