-Państwo jest słabe...

- uskarża się p.Olewnik po 10 latach  "śledztwa" w sprawie uprowadzenia jego syna.Nie tylko Pan Olewnik uskarża się.
- A jakie ma być?- pytam otwarcie, bo już zapoznałam się z socjologicznymi przyczynami słabości państwa podnoszonymi przez prof.Zygmunta Baumana.
Jest i musi być państwo coraz słabszym organizmem i na to nie poradzimy nic.Nic poza tym,że to my- obywatele państw- musimy być coraz silniejsi.I jesteśmy coraz silniejsi, by żyć.
-Jak żyć, panie premierze?! - to wcale nie jest banalne pytanie, choć zadane w okolicznościach raczej dwuznacznych. Na to pytanie musimy sobie odpowiedzieć sami i robimy to coraz odważniej.I to jest właśnie najpozytywniejszy skutek słabnącej roli państw.I w tym szukaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania- jesteśmy sami.Zupełnie sami, choć w coraz większym tłumie.Chyba jutro ma nas być 7 miliardów.I każdy musi zadać sobie to samo pytanie:Jak żyć?
Religie i polityki nas zawiodły.Stawiamy im pytania.Raczej retoryczne.
Nie chcemy wyglądać na głupców, więc nie pytamy wprost:Jak to było możliwe?

Jak to było możliwe,że mieliśmy po minimum 3 miliardy złotych rocznie na kult,
a na mleko dla głodnych brzuszków już nie.Jak to było możliwe?!- to teraz pytanie najważniejsze.Dla Unii Europejskiej i dla Polski, bo dla każdego z 7 miliardów ludzi.Albo sobie odpowiemy na te pytania albo nie.Nikt za nas tego nie zrobi.Za nas i dla nas już trudziło się wielu.I rachunek krzywd jest obszerny.
Dlatego tak bardzo boimy się,że nastąpi  liczenie krzywd.Ten lęk wstrzymuje wszelkie zmiany.Po prostu i zwyczajnie boimy się rozliczeń.Nie są niczym miłym, bo nie mogą być takimi.

Słabość naszego państwa to według mojej optyki jego religijność i partyjność.
Walka z tymi zjawiskami właśnie rozpoczyna się na dobre.Wymaga wiedzy, dobroci i odwagi( za B.Russelem).Nie może to być walka podjazdowa i bezsensowna.Na oślep i bez planu.Moim  skromny zdaniem na czele tej walki winna stanąć lewica.Niekoniecznie partyjna, więc jaka?
Jest ogromne zapotrzebowanie na ideę lewicową, więc lewica powstanie.To nie tylko sprawa wiary, ale konieczności.Tę konieczność Ruch Palikota widzi i działa dla dobra wspólnego.Praktykuje jawność i otwartość.To już jest coś, bo nie spotyka się z wzajemnością a mimo tego próbuje...I musi próbować, bo nie może przestać.Taki proces, który już się rozpoczął nie da się  zatrzymać w żaden sposób.Można tylko go wyszydzać, bazując na niewiedzy i braku świadomości, ale to zajęcie jest raczej skazane na niepowodzenie.Im będzie intensywniejsze , tym większe może spowodować niebezpieczeństwo społeczne, ale o tym właśnie wcale nie chcę myśleć.Wolę raczej wierzyć,że hierarchowie i upartyjnieni staną na wysokości zadania.