AMOR VINCIT OMNIA

bo w miłości czas właśnie powraca.
Wrócił do Wergiliusza, gdy pisał Eklogi, bo wraca do każdego.Wraca i nie pyta o zgodę, bo po prostu taki obyczaj ma czas.
A my czasem miewamy potrzebę przywołania czasu, przy którym jest nam jakoś swojsko bardziej, czyli czasu, który już znamy.Przeważnie nie wiemy dlaczego go znamy i dlaczego potrzebujemy.Gdy odkrywamy te związki, zaczyna się dziać.Mamy przed sobą podróż duchową , a czasem rewolucyjne odkrycia.
Taka podróż duchowa i takie odkrycia są udziałem autorki "Księgi Miłości"-Kathleen McGowan.
"Księga..." ma mnie we władzy swej, bo dałam jej władzę nad sobą.
Urzekła mnie przede wszystkim swoją kontrowersyjnością i coś więcej już o sobie wiem.Chyba lubię sprawy kontrowersyjne, bo mnie urzekają.Przede wszystkim zmuszają do myślenia, bo trudne procesy myślowe potrafią skierować na to, co dla mnie akurat było najważniejsze, a spokojnie sobie gdzie głęboko drzemało.
Autorka odważnie główkuje i dlatego jej prawda przeciwko całemu światu jest w jakiś sposób też moją prawdą, bo bezlitośnie ja sprawdzam,koryguję i akceptują albo wcale nie.
Jestem dopiero na stronie 500, a Ela "Księgę ..." już kończy.
Jest naelektryzowana, gdy zamiast powitania mówi:" a jednak czas powraca".
Powraca...
Dla Eli najważniejsze jest,że "Księga..." potwierdza to, co "wiedziała", nie wiedząc wcale.
- Przecież wiedziałam,że Duch Święty jest kobietą, ale potrzebowałam , by mi to ktoś napisał, przywołał cytaty z Biblii, które dobrze znam...To istne wariactwo tak " wiedzieć" i jednocześnie nie wiedzieć wcale.
- Można patrzeć i nie widzieć, gdy tego, na co patrzymy już jakoś uprzednio nie znaliśmy...- słyszę swój głos, ale chcę powiedzieć zupełnie coś innego.
Chcę przyznać się,że czytanie ze zrozumieniem jest czynnością bardzo trudną, bo posądzałam  Nostradamusa o plagiat Sary Tamar - córki Magdy Magdaleny i teraz jest mi bardzo głupio.
- Mam gorzej...- licytuje Ela- bo posądzałam Grzegorza VII o żądzę panowania tylko, a tymczasem...
- Tymczasem czas wrócił dla nich.Czas pierwszego aktu stworzenia, gdy ludzie-kobieta i mężczyzna- byli sobie równi.
- Ile razy czytałam Genesis 1,26 i 3, 22 wciąż myśląc, że Bóg jest mężczyzną?! No , ile razy?
 MY...My, to potęga jest...Tę potęgę robi Miłość i tylko ona coś może.
-To, co może to jest zwyczajny cud...- rzecze Ela i odwołuje głoszoną uprzednio tezę, iż miłość jest przereklamowana.Nie jest tak jak głosiła, bo nie ma uczucia mocy bez uczucia Miłości.
- A jednak czas najostrzej powraca w momencie, gdy ...
Ela mówi, że ktoś musi przegrać , gdy gra, a ona szuka chwili słabości Matyldy, gdy to ona-najpotężniejsza kobieta Europy- zaczyna grać.
- Będę spokojniejsza, gdy mi się pokaże potężniejsza mniej, bo ciężko uwierzyć że jest Matylda realną, historyczną osobą.
- Załamuje się zupełnie, gdy w ciąży...
Ela nie dopuści mnie do głosu, bo ma zbyt wiele do powiedzenia.
-Jeśli nie my, to kto będzie światu przypominał o Matyldzie, o potędze Miłości.- rzecze i odlatuje, bo ma coś ważnego do przemyślenia, a ja jej tylko rozpraszam myśli, bo ideę " czas wraca" pojmuję krzywo.
Może i krzywo pojmuje ideę, ale jakoś próbuję .Jak tak będę próbować i próbować, to może w końcu...
Może w końcu nabiorę tej pewności,co Wergiliusz, że Miłość zwycięża wszystko.